रोएर लाखौं बिन्ति बिसाएँ तस्वीर बोलेन

Posted on: 07 Nov, 2016


गीत

आस्थाको फूल नफल्दै झर्यो पीडाको पातमा 

संझेर अतित टोलाइ रहें अधेरी रातमा 

चाहन्थे भेट्न मनको मूर्ति मन्दिर खुलेन 

रोएर लाखौं बिन्ति बिसाएँ तस्वीर बोलेन 

निभेर गयो आशाको दीयो मुटुको माझमा 

श्रद्धाको फूल चढाउने गर्थे हरेक साँझमा 

असह्य मर्म सहेर बाँचे पाएको घातमा 

संझेर अतित टोलाइ रहें ....

स्वीकारि रहें आखाको आसु उपहार मानेर 

पुकारी रहें मनेको मुर्ति देवता ठानेर 

विछोडको बेला जल्दछ मन पीडाको ज्वालाले 

ननिभ्दो रैछ निभाउन खोज्दा आसुको प्यालाले

 उसैको आवाज सुने झैं लाग्यो हरेक बातमा 

संझेर अतित टोलाई रहें .... 

कविता उपाध्याय, रोल्पा

यस बिषयमा तपाइको प्रतिक्रिया...!