बिदेशीने युवा मार्मिक कहानी

सोचेजस्तो हुदैन हर कसैको जिन्दगानी ।

आसु पुछ्दै जानुपर्छ बोकेर यो राहदानी ।

सिञ्चिने छु पसिनाले मेरै देशको माटो भन्थेँ

खेर जानी भयो प्यारी मरुभूमिमा यो जवानी ।

भत्किन्छ की डरलाग्छ सपनाको घर हाम्रो

आखाहरु नटालिदै आउने गर्छ हर बिहानी ।

सम्झाउदै बा आमालाई राम्रोसँग घर समाल

जे भने नि रुखो बचन नबोल्नु है मेरी सानी ।

कोल्टे फेर्दा सम्झनाले मनमा गाठो परेपनि

बिन्ती तिम्ले नरुझाउ आसु झारी त्यो सिरानी ।

तिम्रो माया बा आमाको आशिर्वादले बाँचेको छु

भित्र बाहिर दौड्दा छोरो फर्किने छ यो मौलानी ।

 गणेश खनाल, मालारानी ३, अर्घाखाँची । हाल बुटवल