खोज

जेठोदाइ आउँदा 

कूचो लगायौ तिमीले 

तर अहँ कूचो होइन

दक्षिणको किटाणु भित्र्यायौ तिमीले । 

नाराउखान र हावाहुरीको 

भुँवरी चलायौ तिमीले 

पलाएका समृद्धिका पखेटाहरू पनि 

सबैसबै भाँच्यौ

तर अहँ कहिल्यै रोपेनौ तिमीले 

वातावरणका एउटै हरियो बिरुवा पनि ? 

केवल उडायो सपनाहरू शहीदका 

अनि रोप्यौ भ्रमका विषालु ऐंशेलु कँडाहरू 

र उमार्यौ तिमीले

तीखातीखा खिया लागेका काँटीहरू  

जसले रोपिएर हजारौँ समृद्धिका 

कलिला पाइतालाहरू आज रकाताम्मे भएर 

टिटानसको विषालु विषले कुहिरहेछन् 

दह सुकेर माछा कुहेझैँ । 

जबसम्म 

बालुवाटार र सिङ्गो दरबारमा 

भाले र पोथी मिलेर कोरल्छन् 

प्रदूषणका कुहेका चल्लाहरू 

जबसम्म देश भक्तका बादल मडारिएर 

वर्षेर भिज्दैन देहावसान भएका बारीका डल्लाहरू 

तबसम्म फेर्न सक्दैनन् सास आरामले फोक्सोबाट 

ती डाँडाकाँडा, भीरपाखा, पर्वत र तराइका  

अग्राख, धुपी र सल्लाहरू । 

फेरि म कसरी फेर्न सक्छु 

स्वच्छ वातावरणको फोक्सोबाट 

त्यो शुद्ध अक्सिजन ए मनुवाहरू ? 

जबसम्म 

बालुवाटर र सिङ्गो दरबारबाट बहिरहन्छ 

कुहिएका सिनुका दुर्गन्धहरू 

मेरै फोक्सोको कुलेसोभएर । 

राजबाबु श्रेष्ठ 'सागर' 

महोत्तरी, गौशाला न. पा. १